Ὁπότε τί; Μήπως οἱ ἄγγελοι δέν ἔλεγαν ἀλήθεια, ἐκεῖνο τό βράδυ στή Βηθλεέμ;

Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου, χαίρετε! Ἡ παγκόσμια Ἱστορία μὲ πολλοὺς τρόπους κατέγραψε ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν «ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν». Οἱ ἀρχαῖοι λαοὶ ἢ Τὸν περίμεναν ὡς πρόσωπο ἢ προσδοκοῦσαν «κάτι» ποὺ θὰ ἄλλαζε τὴ ζωή τους, θὰ βελτίωνε τὶς σχέσεις τους, θὰ ὀμόρφαινε μὲ δικαιοσύνη τὴν καθημερινότητά τους καὶ θὰ φανέρωνε σὲ ὅλους τὴν ὑπαρξιακὴ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων. Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη μας Τὸν ἔδειξε μὲ τὸ δάκτυλο καὶ ἔκανε τὴ βιοτή Του καὶ τὴ διδασκαλία Του τρόπο, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο μποροῦμε οἱ ἄνθρωποι νὰ ζήσουμε καὶ μάλιστα νὰ ζήσουμε καλά! Καὶ ἡ Ἀνάστασή Του, ἀπέδειξε ὅτι ἡ δική μας ζωή, ἀδιάκοπη ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ χωρὶς πισωγυρίσματα, ὁδηγεῖ ὁπωσδήποτε στὴν αἰωνιότητα καὶ στὴν ἀθανασία. Ὅλα τοῦτα ἄρχισαν στὴ Φάτνη τῆς Βηθλεέμ. Τότε ποὺ οἱ ἄγγελοι προέτρεψαν ὅσους ἀνθρώπους ἔχουν καλὴ προαίρεση, νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν εἰρήνη. Πράγματι, ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει εἰλικρινῆ διάθεση καὶ δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Θεὸ στὴ ζωή του, τότε ζεῖ διαρκῶς μέσα σὲ τρόμο καὶ πανικό, χωρὶς εἰρήνη καὶ χωρὶς καμμιὰ χαρά. Ὅμως, τέτοια, δυστυχῶς, εἶναι ἡ δική μας ζωή! Ἀμφισβητοῦμε τὰ πάντα καὶ ἀρνούμαστε πολλά. Τὰ πρόσωπα ὁλονῶν μας σκοτείνιασαν, οἱ καρδιές μας ἀγρίεψαν καὶ ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ ὀμορφιὰ ἐξορίστηκαν ἀπὸ τὶς ψυχές μας. Ὁπότε τί; Μήπως οἱ ἄγγελοι δὲν ἔλεγαν ἀλήθεια, ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὴ Βηθλεέμ; Μήπως, «ματαίως ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Θεός»; Ἡ «ἐπὶ γῆς εἰρήνη», μήπως εἶναι οὐτοπία; Ἢ μήπως ἐμεῖς κάνουμε «κάτι» λάθος καὶ «κάπου» σφάλουμε; Διώξαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας. Στὶς θλίψεις μας, δὲν ἀναζητᾶμε τὴν συντροφιά Του. Στὰ ἀδιέξοδα δὲν ψάχνουμε τὸ φῶς Του. Δὲν ἀφήνουμε τὶς ἀγωνίες μας νὰ παλέψουν μὲ τὰ λόγια Του. Δὲν διακρίνουμε παντοῦ τὸ χαμόγελό Του. Ὅταν παραπατᾶμε, δὲν ἁπλώνουμε σ’ Ἐκεῖνον τὰ χέρια μας. Ὅταν πέφτουμε, δὲν λαχταρᾶμε τὴν ἀγκαλιά Του νὰ μᾶς σηκώσει. Ὁ φρικτὸς Γολγοθᾶς Του δὲν μᾶς διδάσκει πλέον καὶ ἡ ἀδήριτη Ἀνάστασή Του σαλπίζει σὲ αὐτιὰ κωφῶν. Γιὰ νὰ μὴ γίνουμε πρόβατα, μετατραπήκαμε σὲ λύκους. Γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὸ δίκιο μας, πατᾶμε τὶς ζωὲς τῶν ἄλλων. Γιὰ νὰ μὴ μᾶς λείψει τὸ ἐλάχιστο, διεκδικοῦμε τὰ πάντα. Γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν ὑπολογίζουμε κανέναν ἄλλον. Γιὰ νὰ πετύχουμε τοὺς στόχους μας, θυσιάζουμε κάθε ἀνθρωπιά. Λὲς καὶ θὰ ζήσουμε 500 χρόνια, ξοδεύουμε ματαίως τὰ πρῶτα 100! Κάποτε, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἔστειλε καὶ ρώτησε τὸν Χριστό: «εἶσαι ὁ Μεσσίας ποὺ περιμένουμε ἢ ὄχι»; Ὁ Κύριος δὲν ἀπάντησε μὲ ἀκρίβεια στὸν Βαπτιστή, ἀλλὰ ἀπέδειξε ὅτι δὲν εἶναι μόνο Αὐτός, τὸν ὁποῖο, οἱ Ἰσραηλίτες (σὲ κάποια στροφὴ τῆς ἱστορίας τους) περίμεναν ὅτι θὰ ρθεῖ. Ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτός, ποὺ ὅλοι οἱ αἰῶνες καὶ οἱ λαοὶ τῆς γῆς διαρκῶς περιμένουμε, ἐπειδὴ ἀδιάκοπα ἔρχεται, πάντοτε πρὸς ὅλους. Δὲν παρέρχεται ἀλλὰ πάντα παρὼν συμπορεύεται, ὁ πάλιν ἐρχόμενος στὸ τέλος τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Ἀγαπητοί μου, Βρισκόμαστε σ’ ἕνα πολιτισμικὸ σταυροδρόμι καὶ σὰν τὸ μυθικὸ Ἡρακλῆ, ἔχουμε νὰ διαλέξουμε τὸ δρόμο ποὺ θὰ συνεχίσουμε. Ἡ κάποτε Χριστιανικὴ Εὐρώπη ἀποκαθηλώνεται ἀπὸ τοὺς τρεῖς πυλῶνες της, ποὺ ἦταν ἡ ἑλληνικὴ Φιλοσοφία, τὸ ρωμαϊκὸ Δίκαιο καὶ τὸ χριστιανικὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ αἴσθημα ἐνοχῆς καὶ δειλίας, δίχως ἴχνος αὐτογνωσίας καὶ αὐτοπεποιθήσεως παραδίδεται στὸ αὐτοκτονικὸ κίνημα τῆς Πολιτικῆς Ὀρθότητος, στὸν ἑωσφορικὸ Δικαιωματισμὸ καὶ τὴν Ἰσλαμο-αριστερὴ λαγνεία. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς τυφῶνες, ἂν δὲν περιορισθοῦν καὶ συνεχίσουν τὸ ἀνεξέλεγκτο στροβίλισμά τους θὰ σαρώσουν κάθε παράδοση καὶ κάθε ἐλπίδα. Ὁπότε χωρὶς θεμέλια καὶ δίχως ὅραμα τὸ μέλλον τῆς γηραιᾶς Ἠπείρου δὲν προοιωνίζεται εἰρηνικό. Λοιπόν, οἱ ἄγγελοι δὲν ἔλεγαν ψέμματα τὸ βράδυ τῆς Βηθλεέμ! Δὲν «ἐνηνθρώπισε ματαίως ὁ Θεός». Ἡ «ἐπὶ γῆς εἰρήνη», μπορεῖ νὰ γίνει πραγματικότητα ἂν ὅλοι μας πάρουμε τὸν Χριστὸ στὰ σοβαρά. Ἂν τοῦ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα ποὺ χτυπᾶ, τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ μπεῖ μέσα καὶ νὰ δειπνήσει μαζί μας. Ἂν τὸν παρακαλέσουμε νὰ μείνει μαζί μας, ἐπειδὴ νύχτωσε πιά· περισσότερο σκοτάδι δὲν ἀντέχεται! Γι’ αὐτό, ἐφέτος ἔχουμε ἀνάγκη νὰ χαροῦμε τὴ Γέννησή Του καὶ τὰ Ἐπιφάνειά Του. Ὄχι σὰν ἱστορικὰ γεγονότα τοῦ πλανήτη μας, ἀλλὰ σὰν προσωπικὰ σαλπίσματα πρὸς τὸν καθένα μας. Χαρεῖτε τὸν Χριστό, ἀφουγκραστεῖτε τὸν Χριστό, συζητεῖστε μαζί Του. Κοινωνεῖστε τὸν Χριστὸ καὶ παρακαλέστε Τον νὰ θεραπεύσει καὶ νὰ ἀπελευθερώσει τὴ ζωή μας. Μὴν Τὸν ἀφήσετε ἀναξιοποίητο καὶ μὴν Τὸν ξεχνᾶτε ποτέ. Γίνετε συνεργάτες Του, σύντροφοι, συνοδοιπόροι, φίλοι Του καὶ ἀδελφοί Του. Ἐκεῖνος τὸ ζήτησε καὶ θὰ τὸ ζητάει πάντα, μέχρις ὅτου ξεκουράσει τὸν καθένα μας καὶ τὸν πλανήτη μας στὴν ἀγκαλιά Του. Βλέπετε! τὸ βρέφος τῆς Βηθλεέμ κρατάει στὰ χέρια Του τὰ σύμπαντα! Κι αὐτὸ ἦταν τὸ Μυστήριο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου μας. Θαῦμα ποὺ περιμένει νὰ τὸ βιώσουμε. Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι γι’ αὐτό. Παρακαλῶ συναγωνιστεῖτε με στὶς προσευχὲς ὥστε μὲ εἰρήνη νὰ διέλθουμε τὸν παρόντα χειμῶνα καὶ νὰ φτάσουμε στὸ ξέφωτο τῆς εἰρήνης καὶ τῆς χαρᾶς, τῆς ὀμορφιᾶς, τῆς τιμιότητος καὶ τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καταλλαγῆς. Εὐλογημένα Χριστούγεννα, Ἀγαπητοί μου, πάντα στὴ ζωή μας, στὴν Πατρίδα μας καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο.