Πρὶν λίγες μέρες γυρνώντας στὸ σπίτι ὥρα βραδυνή, πέτυχα τὴν τηλεόραση ἀνοιχτή.
Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα ἰδιωτικὰ κανάλια προέβαλε τὴν ἑλληνικὴ ταινία
«Φωνάζει ὁ κλέφτης».
Ὁ μικρός μου γιὸς παρακολουθοῦσε μὲ εὔθυμη διάθεση καὶ ἔκατσα κοντά του νὰ χαρῶ κι ἐγώ.
Ἠθοποιοὶ σπουδαίοι:ὁ Διονύσης Παπαγιανόπουλος,ἡ Ρένα Βλαχοπούλου, ὁ Νικήτας Πλατῆς κι ὁ χαριτωμένος Ντῖνος Ἠλιόπουλος στὸ ρόλο τοῦ Τιμολέοντα, τοῦ εὐσυνείδητου ὑπαλληλάκου ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ σταυρώσει δουλειά, γιατὶ ὅπου κι ἄν ἐργάστηκε μὲ ὄρεξη καὶ φιλότιμο στὸ τέλος ἀνακάλυπτε κάποια ἀπατεωνιὰ καὶ μὴ ἀνεχόμενος τὴ βρωμιὰ βροντοφώναζε «κάτω οἱ κλέφτες, κάτω οἱ λωποδύτες».
Δὲν ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀγαποῦσε τὰ σκάνδαλα,ποὺ κυνηγοῦσε τὶς φασαρίες.
Τὸν ἑαυτό του τὸν θεωροῦσε δειλό.
Εἶχε ὅμως φιλότιμο καὶ μιὰ αἴσθηση δικαίου καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ σωπάσει.
Ἔπινε κάμποσα ποτηράκια κρασάκι κι ἔβρισκε μὲ τὸ τέχνασμα αὐτὸ τὸ θάρρος ποὺ τοῦ ἔλλειπε.
Τότε ἄνοιγε τὶς πόρτες τῶν διευθυντικῶν γραφείων, ἔμπαινε μέσα στὰ σπίτια τῶν ὑπευθύνων καὶ ὑπερασπιζόταν σθεναρὰ τὴν ἀλήθεια.
Κι ὕστερα, φυσικά, τὸν ἀπέλυαν καὶ βρισκόταν μπατιράκος στὸ δρόμο.
Ἔτσι μπλεγμένος βρέθηκε ἀκόμα μιὰ φορὰ στὴν ἐξέλιξη τῆς ταινίας.
Μόνο ποὺ αὐτὴ τὴ φορὰ οἱ λωποδύτες δὲν ἦταν πρόσωπα τυχαῖα, ἀλλὰ πολίτες ἐπιφανεῖς. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε τοὺς ἦταν εὐκολο νὰ κατασκεύασουν μιὰ πλεκτάνη ἐναντίον του.
Ἔτσι κατάφεραν νὰ κατηγορήσουν τὸν ἀθῶο καὶ νὰ τὸν ρίξουν στὴ φυλακή.
Ἐκεῖ δέχθηκε ὅλες τὶς «περιποιήσεις» ποὺ ἀρμόζουν σὲ κάποιον ποὺ ἀρνεῖται νὰ ὁμολογήσει κάτι ποὺ δὲν ἔχει κάνει.
Τὸν ἄφησαν χωρὶς νερὸ γιὰ ἕνα ὁλόκληρο βράδυ, ἀφοῦ τὸν λύσαξαν πρῶτα
προσφέροντάς του ἄφθονη λακέρδα. Κι ὅταν τὸ πρωί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἀστυνομικοῦ διοικητοῦ γιὰ μιὰ «ἀνακρισοῦλα», βρέθηκε μπροστὰ σὲ πέντε ὁλόκληρα ποτήρια δροσερὸ νερό, τὰ ὁποῖα συνόδευαν τὸν ἐλληνικὸ καφὲ τοῦ ἀστυνόμου.
Ὁ Τιμολέων ἀκολουθεῖ μὲ τὸ βλέμμα του τὶς κινήσεις τοῦ σερβιτόρου ποὺ τοποθετεῖ τὰ νεροπότηρα πάνω στὸ γραφεῖο καὶ ξερογλείφεται.Διψᾶ μὰ ντρέπεται.Θέλει μὰ δὲν ξέρει πὼς νὰ ζητήσει.Κοιτᾶ πότε τὸ νερὸ καὶ πότε τὸ πρόσωπο τοῦ γελαστοῦ ἀνακριτοῦ.
Εἶναι ἔτοιμος δειλὰ νὰ ζητήσει ἕνα ποτήρι νερό, «ἄν περισσεύει», κι ὁ ἀστυνομικὸς πρόκειται νὰ τοῦ τὸ προσφέρει θέλοντας νὰ τὸν καλοπιάσει.
Κι ὁ Τίμος ξεκινᾶ νὰ ζητήσει τὸ νερό καὶ τὸτε...βάζουν οἱ «ἀντίχριστοι» διαφημίσεις.
Τρελάθηκα. Θύμωσα πολύ.Πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ κόβεις μιὰ τέτοια σκηνὴ στὴ μέση.
Συνήθως τὶς διαφημίσεις τὶς τοποθετοῦν στὴν ὁλοκλήρωση μιᾶς σκηνῆς,
ὄχι στὴν κορύφωσή της.
Ψιλὰ γράμματα καὶ ἄσκοπες εὐαισθησίες θὰ ποῦνε πολλοί.
Αὐτὸ ἀπαιτεῖ τὸ marketing κι ἡ ἐλεύθερη ἀγορά κι ὁ διαφημιστικὸς χρόνος (κι ὁ κακός μας ὁ καιρός θὰ συμπλήρωνα).
Ἐγὼ αἰσθάνθηκα νὰ μοῦ ἀφήνουν διψασμένο τὸν Τίμο, νὰ παρατείνουν τὸ μαρτύριο του τίμιου, τοῦ ταπεινοῦ, τοῦ θύματος, ἐκείνου ποὺ θαυμάζει τὸ Σωκράτη καὶ δέχεται νὰ πιεῖ τὸ προσωπικό του κώνιο.
Τοῦ προσώπου ποὺ δὲν ξέρει τί θὰ πεῖ «φλοῦ»,τί θὰ πει «κομπίνα», τί θὰ πεῖ «πισινή»,
ποὺ δὲν ξέρει νὰ λέει ψέματα καὶ προπαντὸς δὲν ξέρει νὰ εἶναι «τίμιος μὲ ρέγουλα».
Αὐτὸν τὸν τύπο ἀνθρώπου τὰ κανάλια τῆς τηλεόρασης τὸν ἀντιπαθοῦν καὶ τὸν χλευάζουν.Τὸν ἀφήνουν διψασμένο νὰ μαραθεῖ, νὰ ἀφανιστεῖ.
Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ σημερινοὶ όφείλουν νὰ ἔχουν ἄλλα χαρακτηριστικά πιὸ πρακτικά.
Πρέπει νὰ εἶναι εὐέλικτοι, ἔξυπνοι, καὶ κυρίως ἀποτελεσματικοί.
Καὶ τὰ τηλεοπτικὰ κανάλια ἐδῶ καὶ δεκαετίες πρωτοστατοῦν στὴ δημιουργία αὐτοῦ τοῦ νέου τύπου ἀνθρώπου.
Κι ὅμως ἡ ματιὰ τοῦ διψασμένου Ντίνου Ἠλιόπουλου-σὰν σήμερα(+04-06-2001) κοιμήθηκε μπρὶν ἀπὸ χρόνους ἀρκετοῦς- ἀκόμα μᾶς συγκινεῖ.
Κι ἴσως αὐτὸ σημαίνει πὼς ἀκόμα δὲν κατάφεραν νὰ μᾶς μεταλλάξουν σὲ μετά-ἀνθρώπους·ἴσως ἀποκαλύπτει πὼς ἡ ἀθωότητα παραμένει νὰ εἶναι ἡ πατρίδα
ποὺ ἡ ψυχή μας ἀληθινὰ λαχταρᾶ.
Υ.Γ. Καλέ μας Ντίνε εὐχόμαστε ἐκεῖ στὸν Παράδεισο «ὁ Θεὸς νὰ σοῦ δίνει ὅσο νερό θέλεις».
π. Μιλτιάδης Ζέρβας
