Είχαμε πάει προσκύνημα στον Όσιο Πατάπιο (η μνήμη του τιμάται στις 8 Δεκεμβρίου) στο Λουτράκι με 8 πούλμαν.
Στο πούλμαν το δικό μου, υπήρχε ένα ζευγάρι από την Κύπρο. Ο άνδρας δεν πίστευε σε τίποτα. Και όταν άκουσε που ομιλούσα εγώ και προσανατόλιζα τον κόσμο που πηγαίνουμε και τι περίπου θα αντιμετωπίσουμε εκεί, είπε:
- Τί μακάβρια πράγματα είναι αυτά! Που μας πάει; Στο νεκροταφείο θα μας πάει αυτός;
Και όταν φτάσαμε εκεί, δεν πήγε καθόλου μέσα να προσκυνήσει τον Άγιο. Πήρε τη γυναίκα του και ζήτησε να πάει να κοιμηθεί με τη δικαιολογία ότι ήταν κουρασμένος και τα τοιαύτα.
Τους έδωσαν εκεί οι καλογριές κελλί να πάνε να κοιμηθούν.
Μόλις πήγε να κοιμηθεί, του παρουσιάζεται ο Άγιος Πατάπιος καθήμενος σε μία πέτρα, στα σκαλάκια που βρίσκονται έξω από την πόρτα που φυλάγεται το άφθαρτο λείψανό του και του χαμογελούσε.
Και του λέει ο Άγιος:
- Γιατί δεν ήρθες από εδώ;
- Ποιός είσαι εσύ;
- Εγώ που είμαι εδώ πέρα...
- Μα εδώ είναι του Αγίου Παταπίου, αλλά εγώ δεν...
- Ναι εγώ είμαι...
- Μα εσύ είσαι ζωντανός!
- Μα τί είμαι, νεκρός είμαι;
- Εσύ είσαι μέσα εκεί;
- Ναι εγώ είμαι...
Σηκώνεται έντρομος από τον κρεβάτι και σκουντάει την γυναίκα του και της λέει:
- Γυναίκα σήκω!
- Τί να σηκωθώ; Τώρα πέσαμε...
- Σήκω να κατεβούμε κάτω!
- Μα εσύ δεν ήθελες να καθίσουμε κάτω.
Σηκώνεται λοιπόν και πηγαίνουν κάτω στο εκκλησάκι που είναι το λείψανο του Αγίου. Και βλέπει τον Άγιο Πατάπιο να κάθεται στην πέτρα, όπως τον είδε στο όνειρό του και του χαμογελούσε! Και του κάνει νόημα, σαν να του έλεγε:
«Έλα! Πέρασε μέσα!».
Πέρασε αυτός δίπλα εκεί, τρομαγμένος, σαστισμένος, είχε χάσει τη λαλιά του... και μπήκε μέσα και προσκύνησε το λείψανο του Αγίου Παταπίου.
Και έμεινε μέχρι το πρωΐ εκεί σαν σκυλάκι, ταπεινωμένος και εξουθενωμένος! Δίπλα στον Άγιο...
Δυστυχώς ορισμένοι νομίζουν, ότι οι Άγιοι είναι λείψανα νεκρά...
Δημήτριος Παναγόπουλος-Ιεροκήρυκας
