"Eγώ είμαι η άμπελος, εσείς τα κλήματα· εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου,
και εγώ μαζί του, αυτός φέρνει καρπό πολύ· επειδή, χωρίς εμένα δεν μπορείτε
να κάνετε τίποτε.
Aν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, ρίχνεται έξω, όπως το κλήμα, και ξεραίνεται· και τα μαζεύουν και τα ρίχνουν σε φωτιά,
και καίγονται."
Ο Άγιος Εγωισμός τού Θεού,στον οποίο μάς καλεί σε μίμηση Του,αποβάλλοντας τον σαθρό και καταστροφικό εγωισμό τον δικό μας.Στο να γίνουμε δηλαδή, μικροί θεοί,θεάνθρωποι κατά μίμησιν του,θεοί κατά χάριν,σ'αυτήν την πλάση καί την άλλη.
Δεν βλέπουμε πως μπορεί να γίνει αυτό σε μας, όμως θα πρέπει να το θέλουμε•
αλλοιώς Τον διαψεύδουμε ...απάνω στον συγκλονιστικό λόγοπου μας λέει, ο Χριστός :
«Εγώ είπα, ότι θεοί εστέ.»
-Εγώ είπα ότι είσαστε θεοί-
Αυτή είναι η ακροτάτη συνέπεια,τού να μείνει κανείς προσκολλημένος, κυρίως διά τής Θείας Κοινωνίας,ώς άνθρωπος κλήμα,στην Άμπελο Ιησού Χριστό.
~"Δεν βλέπω Κύριε, πως μπορεί να γίνει αυτό σ'εμένα, όμως θά' θελα."
Αυτός είναι, ο Πορφυριακός λόγος, ο λόγος τού Φωκά, και άλλων Αγίων, πάνω στο θέμα.
Υπάρχουν βέβαια καί αυτοί,οι ψυχοπαθολογικά δήθεν ταπεινοί, ταπεινολάγνοι•
που την ψυχοπαθολογία τους,την μή ευρωστεία τους,το μη θάρρος τους προς τον Θεό,τον -από κακό- (υπάρχει κ καλός) φόβο τους,("η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον" προς τον Θεό εν προκειμένω... αν υπάρχει αγάπη...)τα βαπτίζουν αρετή•
καί κατακρίνουν όποια ψυχή, αληθινά ταπεινή, προσπαθεί στ'αλήθεια ν' αγκαλιαστεί και να μείνει κοντά, στον Θεό της.
Μία δε επισήμανση είναι απαραίτητο να κάνουμε :
Γιά θέωση μιλούν καί οι Ανατολικές πλάνες,"θρησκείες", καθώς καί οι Δυτικές πλάνες"επιστήμες", όπου με έπαρση και αλαζονεία και τύφλωση πολλή, διατείνονται,πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνειθεός από μόνος του.
Βλέπε και πρόσφατη Ύβρι -που θα προκαλέσει την Νέμεση, πάντα έτσι γίνεται-
τού υγειό-ναζιστή "επιστήμονα" Χαράρι,πώς πάει ο Θεός, δεν τον έχουμε ανάγκη, ούτε ποτέ υπήρξε• τώρα η επιστήμη θα κάνει τον άνθρωπο, θεό...
... Ω τής Βαβέλ
... Ω τής μωρίας, και απύθμενης ηλιθιότητας
Η διαφορά στην πραγματικότητα που η δική μας διδασκαλία αποκαλύπτει
στην Ανθρωπότητα, είναι πως ο Θεός, είναι που κάνει τον Άνθρωπο θεό.
Θεό κατά χάριν.
Τού χαρίζει δηλαδή την θέωση, Αυτός,ο κατά φύσιν θεός, που είναι δηλαδή Θεός από την φύση Του.
Σ'εμάς, καί στην πραγματικότητα,την πορεία την κάνει ο Θεός.
Εμείς ένα, ναί, λέμε. Ένα βήμα κάνουμε.
Τα υπόλοιπα εννέα, για την συνάντηση Ανθρώπου και Θεού, τα κάνει ο Θεός.
Ένα, ναί... ένα, ναί Κύριε, θέλω......δεν βλέπω πως, αλλά θά' θελα...
ένα, ναί... να τού λέει μυστικά μέσα του ο άνθρωπος τού Θεού...... και ο Θεός ξέρει,
το πώς την Οδύσσεια ολόκληρη καί τον πόνο τής ζωής τού Ανθρώπου,
να τα εξαργυρώσει ως λύτρα και εξετάσεις γιά την θέωση και τον παράδεισο...
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης,ένας τεράστιος Άγιος, 1296-1359,-καί εν πολλοίς άγνωστος-λέει πως δεν νοείται Χριστιανός Ορθόδοξος
που να μην βλέπει ως σκοπό και προοπτική τής ζωής του, την θέωση•
την ένωση δηλαδή τελικά καί την πραγματοποίηση τού καθ'ομοίωσιν,
με τον Θεό Πατέρα.
Ας τελειώνουμε λοιπόν με τίς αγαπολογίες και την ξύλινη γλώσσα, το πλατσούρισμα σε βαλτωμένα, κουραστικά, επιδερμικά, νερά,
καί ας νοιώσουμε βαθειά, τον Ωκεανό τού Θεού• το σε τι σκανδαλωδώς έχουμε κληθεί.
Καί ας μην ξεχνάμε :
Η ζωή δόθηκε άπαξ καί δεν θα αρθεί (δεν θα τελειώσει) ποτέ!
