Γολιάθ καί Λυαίος

Ὁ Ἅγιος μεγαλομάρτυρας Δημήτριος ἔδωσε τήν «εὐχή» του στό Νέστορα, καί ὁ Νέστορας φόνευσε τόν Λυαῖο. Μά εἶναι δυνατό ἕνας Ἅγιος νά δίνει μιά τέτοια «εὐχή»; Τό Λυαῖο δέν τόν σκότωσε ὁ Νέστορας, ἀλλά ὁ Θεός μέσα ἀπό τό Νέστορα, καί ὁ Θεός δέν ὑπόκειται σέ νόμους, ὅ,τι κάνει εἶναι πάντα ἀγαθό καί ἅγιο. Ἡ συγκεκριμένη περίπτωση ἔχει σχέση μέ τό Δαβίδ, πού σκότωσε τό Γολιάθ. Ὁ Γολιάθ ἦταν γίγαντας, εἶχε ὕψος κάπου τρία (!) μέτρα (Α΄Βασιλ. 17:4), καί ἦταν εἰδωλολάτρης, Φιλισταῖος. Πρωί-βράδυ, ἐπί σαράντα μέρες (Α’ Βασ. 17:16),προκαλοῦσε τούς Ἰσραηλῖτες, νά ἀναμετρηθοῦν μαζί του, γιά νά τούς ἀποδείξει ὅτι οἱ δικοί του θεοί ἦταν οἱ ἀληθινοί θεοί, ἀλλά κανένας δέν τολμοῦσε. Ὁ Θεός γιά νά ξευτελίσει τήν πίστη τοῦ Γολιάθ καί νά ἐνδυναμώσει τήν πίστη τῶν Ἰσραηλιτῶν, διάλεξε τό μικρόσωμο καί καχεκτικό Δαβίδ νά ἀναμετρηθεῖ μέ τό Γολιάθ! Ὁ Δαβίδ ντύθηκε τήν εἰδική στολή τοῦ «παλαιστοῦ», ἀλλά τ' ἄρβυλα τόν δυσκόλευαν, καί καθ'ὁδόν τά πέταξε! (Α΄Βασιλ. 17 39). Εἶχε ἤδη τήν «πληροφορία» ἀπό τό Θεό, ὅτι, μέ τή δύναμή Του, θά νικήσει τό Γολιάθ, καί τό δήλωσε ὁδεύοντας πρός τό Γολιάθ: «Ὅλοι οἱ λαοί θά μάθουν ὅτι ὁ ἀληθινός Θεός βρίσκεται στόν Ἰσραηλητικό λαό» ( Α' Βασ. 17:46). Ἔβγαλε μιά πέτρα ἀπό τόν τορβᾶ του, καί μέ ὅση δύναμη διέθετε, τήν ἐκσφεντόνισε στό Γολιάθ, τρύπησε (!) τό κράνος τοῦ Γολιάθ, καί ὁ Γολιάθ ἔπεσε στή γῆ ἀναίσθητος. (Α' Βασ. 17:50-51). Τόσο εὔκολα ὁ μικρόσωμος Δαβίδ νίκησε τό γίγαντα Γολιάθ! Ἦταν νίκη τῆς δυνάμεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐνάντια στούς ψεύτικους θεούς, πού πίστευε ὁ Γολιάθ. Τό ἴδιο ἔγινε καί μέ τό Νέστορα. Στή Θεσσαλονίκη γινόταν ὁ ἀγώνας τῆς «μονομαχίας». Θεωρεῖτο νικητής, ὅποιος σκότωνε τόν ἀντίπαλό του. Στό ἀγώνισμα συμμετεῖχε καί ὁ μέχρι τότε ἀνίκητος Λυαῖος. Ὄντας μέσα στό στάδιο, προκαλοῦσε πάλι καί πάλι τούς χριστιανούς: «Ἐγώ θά σᾶς δείξω ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός». Ὁ Νέστορας, ἕνα εἰκοσάχρονο παλικάρι, ἔφυγε ἀπό τό στάδιο, πῆγε στή φυλακή, πῆρε τήν εὐχή τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μπῆκε στόν ἀγωνιστικό χῶρο, πάλεψε, καί, μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, θανάτωσε τό Λυαῖο, ἐνδυναμώνοντας τή πίστη τῶν φοβισμένων χριστιανῶν. Ἦταν θάνατος τῆς εἰδωλολατρίας. Νίκη τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. «Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τήν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαρρύνας τόν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος». ΠΗΓΗ Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος-Προσκυνητής στις 26.10.23 Δεν υπάρχουν σχόλια: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση στο Pinterest Ετικέτες αγιοι και εκκλησια, αγιότητα Μέσα μας ὑπάρχει ἕνας ἄλλος «Λυαῖος», πού πρέπει νά τόν νικήσουμε Ἤμουν πέντε χρονῶν παιδὶ στὸ χωριό μου τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1912 καὶ χτύπησαν οἱ καμπάνες. ―Μάνα, λέω, γιατί χτυπᾶνε σήμερα οἱ καμπάνες; Δακρυσμένη ἡ μητέρα μου λέει: ―Ὁ ἅγιος Δημήτριος ἔκανε τὸ θαῦμα του. ―Ποιό θαῦμα; ―Πήραμε τὴ Θεσσαλονίκη τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα τῆς μνήμης του!… Τί ἦταν ἡ Τουρκία μὲ τὴν Ἑλλάδα; Ἕνας Λυαῖος μὲ ἕνα Νέστορα. Καὶ γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ Λυαῖος νικήθηκε. Καὶ ὅταν μπήκανε μέσα στὴν πόλι τὰ στρατεύματά μας, ἐψάλη στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου δοξολογία καὶ τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…». Νά τὸ θαῦμα. Ὁ Χριστιανὸς ὅμως ἔχει πάντα ἕναν ἄλλο πόλεμο, πιὸ ἰσχυρό. Μέσα μας ὑπάρχει ἕνας ἄλλος «Λυαῖος», ποὺ πρέπει νὰ τὸν νικήσουμε. Εἶναι τὰ πάθη μας... Εἶναι ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ ἐκδίκησι, ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ φιλαργυρία, ἡ φιλοδοξία, ὅλα τὰ κακά. Ἐμπρός λοιπόν! Ἂν νικηθοῦν τὰ πάθη, αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ μεγαλύτερο θαῦμα, ἡ πραγματικὴ «ἀλλαγὴ» ποὺ ζητοῦν πολλοί... Ἀληθινὴ ἀλλαγὴ ἕνας καὶ μόνο μπορεῖ νὰ φέρῃ· ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος...